Van de dingen die voorbij gaan
En langs het tuinpad van m’n vader
Zag ik de hoge bomen staan
Ik was een kind en wist niet beter…
(uit ‘Het dorp’ van Wim Sonneveld)
Elke keer als ik het dorp in kom rijden waar mijn ouders wonen,
zingen deze regels door mijn hoofd.
Mijn ouders zijn een aantal jaren geleden verhuisd naar een dorp waar de tijd stil leek te staan.
Mijn vader voelt zich er als een vis in het water.
Hij bloeide helemaal op in een omgeving waar hij met allemaal verschillende mensen een praatje kon maken.
Een paar jaar geleden heb ik deze serie gemaakt.
Sindsdien zijn de meeste geportretteerden verhuisd of overleden.
Het heden wordt verleden.
Dingen die je als vanzelfsprekend ervaart, kunnen zomaar verdwijnen. Daar sta ik steeds meer bij stil.
Deze serie laat voor mij de kwetsbaarheid van het leven zien.
